คมชัดลึก : ช่วงที่ ท่านอาจารย์ พุทธทาส ยังมีชีวิตอยู่ พระสิงห์ทอง เขมิโย เป็นพระอุปัฏฐากรับใช้ใกล้ชิดทั้งกลางวันกลางคืน ประหนึ่งเงาตามตัว ในห้องเล็กๆ กว้างสองเมตร ยาวสามเมตรครึ่ง มีท่านนอนอยู่ใต้เตียง
กว่า ๑๘ ปีที่พระสิงห์ทองไม่เคยไปไหนเลย คอยรับใช้ท่านอาจารย์พุทธทาส จนกระทั่งท่าน
อาจารย์ป่วย และมรณภาพ พระสิงห์ทองรู้สึกเหงา เพราะผูกพันกับท่านอาจารย์มาก จึงขึ้นไป
ภาวนาอยู่บนเขากว่า ๓ ปี ช่วงนั้นท่านได้เรียนรู้ฝึกปฏิบัติวิปัสสนาจริงจังคนเดียว
เมื่อจิตเริ่มมีกำลัง ท่านมีเวลาไตร่ตรองชีวิต จึงพบว่า ธรรมะจากท่านอาจารย์ได้สะสมอยู่
ในตัว และนำมาใช้ได้จริง
?ตอนเราอยู่กับอาจารย์ เหมือนท่านเขียนหนังสือไว้ในใจเรา ท่านให้แต่ละข้อๆ ใส่มา
เรื่อยๆ อาตมาบันทึกไว้หมด พอฝึกปฏิบัติจิตรวมเป็นหนึ่งเดียว มีความสงบ มันเห็น
เหมือนดอกเห็ดเลย"
ท่านอาจารย์พุทธทาส
พระสิงห์ทองจบเพียงประถม ๔ ท่านมาจากครอบครัวชาวนาที่อบอุ่น แม่และยายสั่งสอนให้ทำสิ่ง
ดีๆ จนได้บวชเรียนที่สวนโมกข์ และรับใช้ท่านอาจารย์พุทธทาส ปัจจุบันจำพรรษาอยู่วัดธารน้ำ
ไหล สวนโมกข์
?ท่านฝึกให้อ่านออกเขียนได้ ตอนนั้นอาตมาอ่านหนังสือไม่ออก เพราะตอนเด็กๆ ครูเกรงใจคุณ
ยาย ไม่กล้าตีเด็กชายสิงห์ทอง เมื่อมาอยู่กับท่านอาจารย์ ท่านฝึกให้ จนสอบนักธรรมตรีโทได้ ?
ช่วงที่พระสิงห์ทองรับใช้ท่านอาจารย์พุทธทาส ท่านเรียนรู้จากการปฏิบัติของท่านอาจารย์ และ
การสนทนาธรรม พระสิงห์ทองเล่าว่า เวลาอาตมาไม่อยู่ ท่านอาจารย์จะไม่ใช้ใครเลย ท่านจะให้
แต่สิ่งดีๆ ไม่เคยให้อารมณ์เสียๆ กับเรา ไม่ว่าจะทำผิดหรือถูก ท่านบอกว่า ไม่มีผิด ไม่มีถูก ท่าน
อารมณ์สม่ำเสมอ นี่คือการให้ศีล ให้ทาน
?เคยมีคนเอาเงินผ้าป่าไปกองเป็นแสนๆ ท่านก็พูดกับคนทำบุญว่า อย่าบ้าบุญกันนักเลย เอาความ
รู้ไปดับทุกข์บ้างได้ไหม ท่านอาจารย์นำธรรมจากพระพุทธเจ้ามาให้มวลชน แต่มวลชนอาจไม่
ชอบ เพราะไม่ถูกใจ ท่านไม่ได้พูดให้ถูกใจคน ท่านพูดตามธรรมชาติ วิวัฒนาการจากใจคนเข้าไป
สู่ในธรรมชาติเท่านั้นเอง ?
แม้ช่วงที่ท่านอาจารย์พุทธทาสป่วยหนัก พระสิงห์ทองบอกว่า ท่านก็ยังนั่งเขียนหนังสือตามปกติ
ตอนนั้นปี ๒๕๓๔ ท่านอาจารย์อายุ ๘๔ ปี น้ำท่วมปอด แม้จะมีเครื่องบินมารับท่านไปรักษาที่
กรุงเทพฯ ท่านบอกไปว่า ?เราไม่หอบสังขารหนีความตาย? หมอก็ว่าดื้อ
ท่านบอกว่ารักษาได้เท่าไหร่ก็เท่านั้น และช่วงที่ท่านเส้นเลือดในสมองแตก จำอะไรไม่ได้เลย
ตอนนั้น หมอประเวศ วะสี ให้หมอนิพนธ์ พวงวรินทร์ ลูกศิษย์มาดูแล หมอนิพนธ์ศรัทธาท่าน
อาจารย์มาก พยายามให้ท่านอาจารย์นับเลขอยู่ค่อนวัน
"ท่านอาจารย์คงจะเมตตาก็นับตาม...หนึ่ง สอง สาม ถึงร้อยและพัน หมอนิพนธ์รู้สึกดีใจ ที่คนไข้
ตอบสนอง พอนับมาเรื่อยๆ เห็นหน้าอาตมายืนอยู่ ท่านก็เรียก 'ทอง' ความจำค่อยๆ คืนมา ไม่ได้
คืนมาเฉยๆ เขียนหนังสือได้อีกเล่ม เพราะร่างกายเป็นธรรมชาติจัดสรรของมันเอง ไม่ได้ใช้ยา
อะไร ท่านเป็นคนแข็ง ไม่กลัวความตาย หลังจากนั้นสามวันท่านบอกว่า ทองไปเรียกหมอประยูร
หมอประเวศ อาจารย์รัญจวน มาฟังธรรม ท่านพูดเรื่อง ประมวลพรหมจรรย์สิบ ?
ส่วนอีกครั้งที่ พระสิงห์ทองเล่าถึงอาการป่วยท่านอาจารย์พุทธทาส คือ คืนหนึ่งตอนสี่ทุ่มกำลัง
นอนอยู่ ท่านอาจารย์เรียก ?ทอง เราปวดถ่ายโว้ย? พอมองขึ้นไปบนเตียงท่าน เลือดกับอุจจาระ
เต็มเตียง ไม่อยากให้ท่านลงจากเตียง แต่ท่านจะลง เลยให้ท่านเกาะบ่าเดินขึ้นส้วมที่อยู่หัวเตียง
?ตอนนั้นรู้แล้วว่า ท่านอาจารย์ไม่รอดแน่ พอไปถึงตรงส้วม ปรากฏว่าขึ้นไม่ได้ อาตมาตอนนั้น
ผอมมาก หนักแค่ ๔๐ กว่ากิโลกรัม ท่านอาจารย์เกือบ ๑๐๐ กิโลกรัม ปรากฏว่า ท่านอาจารย์เอน
ไปเอนมา อาตมาเตรียมพร้อม สุดท้ายท่านเอนมาที่อกพอดี?
พระสิงห์ทอง เขมิโย วัดธารน้ำไหล สวนโมกข์
เช้าวันที่ ๒๕ พฤษภาคม ช่วงตี ๔ พระสิงห์ทองเล่าต่อว่า ท่านอาจารย์เรียกให้ตื่นแล้วบอกว่า
?เราจะตายแล้วโว้ย? แต่ท่านเปิดไฟนั่งเขียนหนังสือ จากนั้นให้ไปเรียนพระอาจารย์โพธิ์
?คิดดูเอาเอง เป็นนักเลงไหม ใครจะใจแข็งขนาดนั้น พอพระอาจารย์โพธิ์มาถึง ท่านอาจารย์บอก
ว่า 'โพธิ์ เราไม่ไหวแล้วโว้ย' ท่านคุยแบบธรรมดา ไม่มีการใส่อารมณ์เลย น่าคิดนะ ถ้าเราทำได้
หน้าตาท่านไม่บ่งบอกเลยว่า ทุกข์ แต่ท่านบอกว่า ท่านไม่รอด ท่านพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
พระอาจารย์โพธิ์ และหมอประยูร คุยกับท่านอาจารย์ตั้งแต่ตี ๕-๗ โมงเช้าในห้องเล็กๆ เมื่อรู้สึก
เหนื่อย จึงออกมาด้านนอก"
ในช่วงนั้น พระสิงห์ทองเล่าต่อว่า ท่านอาจารย์ให้เราอยู่ก่อน ท่านอยากให้เราดูทุกอย่าง ผ่านไป
สักพัก ท่านบอกว่า ?ทอง ลิ้นเราแข็งแล้ว?
คำสุดท้ายจากนั้นกระตุก กลั้นใจดู ๕ นาที พอท่านนิ่ง เราเปิดประตูออกไปบอกอาจารย์โพธิ์ว่า
?ท่านอาจารย์ลิ้นแข็งแล้ว ตายแน่คราวนี้?
ก่อนสิ้นลม ท่านอาจารย์พุทธทาสไม่ได้วิตกกังวลใดๆ เมื่อท่านสิ้นลม พระสิงห์ทองที่มีความ
ผูกพันมาก จึงรู้สึกเหงา และขึ้นไปภาวนาบนเขาคนเดียว
การปฏิบัติธรรมในสวนโมกข์
?ช่วงภาวนาสามเดือน จากที่คุยไม่เป็น มีคนบอกว่า อาตมาเปลี่ยนจากหลังมือเป็นหน้ามือ
เทศน์ให้คนฟังได้ มันคงสะสมมานาน แต่เราไม่ได้ปฏิบัติ เมื่อก่อนเห็นท่านอาจารย์นั่งขัดสมาธิเ
เพชรทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร ท่านไม่ได้บอกเรา แต่นั่งให้ดู พอท่านอาจารย์สิ้น ขึ้นไปภาวนาบน
เขา หัดนั่งขัดสมาธิเพชร มันจะตายเอา ขาแข็ง ลงไม่ได้?
ธรรมะที่สะสมในตัวพระสิงห์ทองในช่วงรับใช้ท่านอาจารย์พุทธทาส ทำให้การปฏิบัติธรรมพัฒนา
ไปอย่างรวดเร็ว พระสิงห์ทองบอกว่า ขึ้นอยู่กับการฝึก คนเราอย่าไปคิดว่า ทำไม่ได้ แค่เราไม่ได้
ฝึกเท่านั้นเอง จากที่อาตมาเคยฟุ้ง หายฟุ้งไปเลย จิตสงบเป็นระเบียบโดยอัตโนมัติ จิตต้องมี
ความสะอาด สว่างสงบ
?คนไม่เข้าใจจิตตภาวนา คิดว่า ต้องไปนั่งสมาธิอย่างเดียว สิ่งไหนไม่ดีก็เอาออกจากตัว ถ้าเราเข้า
ใจศาสนา มันจะดีหมด ไม่ใช่ว่าชวนทำบุญอย่างเดียว ถ้ามากไปก็ไม่ไหว คนจะเบื่อ แต่ถ้าทำ
อย่างนี้ คนจะมีบุญในใจ มีปัญญา ไม่ต้องไปบอกให้เขาทำบุญเลย?
เมื่อพระสิงห์ทองปฏิบัติจริงจัง จึงมีความเข้าใจชีวิตและธรรมะมากขึ้น ตลอด ๓ ปีท่านเดินบนเขา
ทุกวัน ท่านบอกว่า ไม่รู้เอากำลังมาจากไหน ทั้งๆ ที่ตอนนั้นอายุมาก แต่สามารถเดิน
จากกรุงเทพฯ ถึงสวนโมกข์ใน ๑๐ วัน และเดินตัดป่าเขาจากสวนโมกข์ ไปแม่ฮ่องสอนหนึ่งเดือน
?เพราะจิตใจที่ฝึก มันไม่รู้จักเหนื่อย?
เครดิตคุณ
"เพ็ญลักษณ์ ภักดีเจริญ"
