ต่อไป »

[Jeera]

ว่าจะไม่ตั้งกระทู้แต่ก็มีเหตุอีกแล้ว
พอดีมีข่าวอยากประสาสัมพันธ์หลายๆครั้งแต่ไม่รู้จะแปะไว้ไหนดี
ก็เอาเป็นว่าไว้นี่ละกันเนอะ  

เริ่มด้วยเรื่องแรก...

เผื่อใครอยากได้สุนัขไปเลี้ยง หรืออยากทำบุญกะเค้า ก็ลองเข้ามาดูนะคะ

http://www.pantip.com/cafe/jatujak/topic/J8386356/J8386356.html

[IPSUM]

มาเจิม 

[Jeera]

เรื่องที่ 2 กลโกงมิจฉาชีพ เดี่ยวนี้มันมีหลายแนวจัง  

http://www.pantip.com/cafe/home/topic/R8370981/R8370981.html

[brabus]

ขอบคุณค่ะ

[Jeera]

เดี๋ยวเย็นนี้ต้องไปแต่งงาน...

ไม่สิ ไปงานแต่งตะหาก  ต้องไปเตรียมตัวละ

แล้วมาเม้าท์กันใหม่วันจันทร์นะคะ 

[Jeera]

มี "ฮาวทู กรู อยู่กับคนญี่ปุ่น (หมู่มาก)" ขำๆมาให้อ่าน   


ข้อแรก ...
อย่าเดินแตกแถว หรือแซงคิวเป็นอันขาด ไม่ว่าจะซื้อของ บะหมี่ แม้แต่อะไรก็ช่างที่คนกำลังรอคิวกันอยู่  รวมถึงสวนสนุก เพราะ....
คุณจะโดนเหยียดหยามด้วยสายตา เจือความอาฆาตอยู่ คนญี่ปุ่นไม่ชอบพูด แต่จะให้รู้สำนึกเองว่า ที่มรึงทำอยู่นี่ "ผิดแล้วโว้ยย"  โดยการสอดสายตา มองด้วยหางตา และหากคุณเป็นคนต่างชาติ ความผิดที่มีอยู่ในชีวิต ก็จะเพิ่มเป็นเท่าทวีคูณ แต่ไม่ต้องคิดมากครับ ...ในสมองคนญี่ปุ่น (ไข่ในหิน) ถ้าฟังไม่ออก จะจินตนาการไว้ก่อนว่า คนต่างชาติพวกนี้ ไม่จีน ก็เกาหลี รอดตัวไปครับ ถ้าเราไม่ได้เกิดมาหัวแดง ตาสีฟ้าอ่ะนะ อันนี้คนญี่ปุ่นแถวๆ นี้เค้าเทิดทูนกันครับ ฮา ฮา  ถ้าใครได้มีโอกาสมาเหยียบเกาะไข่ในหินนี้ ก็อย่าลืมกฎข้อนี้ครับ สำคัญๆ

[Jeera]

ข้อสอง ....
พูดขอโทษให้อยู่ในกมลสันดานของคุณให้ได้ แล้วชีวิตคุณจะมีความสุขถึงแม้ว่าจะไม่ได้รู้สึกผิด หรือสำนึกได้ก็ตามที คำขอโทษเหมือนคำทักทายครับ นิดๆ หน่อยๆ ก็ขอโทษมันไม่ได้มาจากใจครับ มันมาจากปาก  ฉะนั้นอย่าคิดว่า "ซุมิมาเซ็น"  (ขอโทษ) และ "โกะเมงนะไซ" (ขอโทษ) จะมาจากใจนะ ถ้าให้แน่ ต้อง "โมชิวะเกะโกะไซมาเซ็น" (กราบขอประทานโทษ) สิ กร้ากกกกกกก   จะขอโทษแบบไหน ความจริงแล้วไม่เกี่ยวหรอก
แค่จะบอกว่า บางทีที่เราได้ยินบ่อยๆ นั่น มันอาจจะเป็นแค่คำพูดติดปากคิดว่า วันๆ นึง คนญี่ปุ่นพูดคำขอโทษเกินสิบครั้งแน่ (กรณีที่ออกไปพบปะผู้คน ไม่ใช่เก็บตัวอยู่กับบ้านอ่ะนะ) ฉะนั้นเรียนรู้ที่จะพูดขอโทษ คุณก็จะอยู่ในสังคมญี่ปุ่นสุขขึ้น อีกเยอะ ...นะจะบอกให้

[IPSUM]

ขึ้นแท็กซี่ก็ต้องเข้าแถวนะ อย่าทะลึ่งไปตัดหน้าใคร 

[Jeera]

ข้อสาม ...
"โอะทสึคะเรซัง" ซามะ อะไรก็ว่าไป ...แปลเป็นไทยง่ายๆ ที่ภาษาไทยไม่ใช้กัน "ขอบคุณที่เหน็ดเหนื่อย" หลังจากทำกิจกรรมอะไรก็ตามเสร็จสิ้น
คนญี่ปุ่นของแท้ต้อง "โอะทสึคะเรซัง" แม้กระทั่งกรณีหลังถ่ายหนังโป๊ เสร็จก็ยัง "โอะทสึคะเรซัง"  ทำให้คิดเลยเถิดไปว่า หลังจากทำการบ้านเสร็จแล้วคนญี่ปุ่นแท้ๆ เนี่ย เค้า "โอะทสึคะเรซัง"  กันมั้ยครับ  ฮา ฮา
นั่นไม่สำคัญเท่าไหร่ การพูด "โอะทสึคะเรซัง"  หรือคำขอบคุณเหล่านี้ ถือเป็นการระลึกถึงความเหน็ดเหนื่อย การหยิบยื่นสิ่งดีดีให้กันด้วยคำพูด
หาใช่การกระทำไม่ !  เราจะได้ยินคำนี้บ่อยมาก ถ้ามีโอกาสแทรกตัวเข้าสู่สังคมญี่ปุ่นจริงๆ คุณๆ ทั้งหลายที่ปรารถนาจะมีความสุขในสังคมนี้
ต้องพึงจดจำคำเหล่านี้ และรู้จักใช้มัน ชีวิตคุณก็จะเป็นสุขขึ้น

[Jeera]

ข้อสี่ ....
"โออิชี้"  อร๊อย อร่อย  คำนี้แสดงถึงอะไรหลายอย่างในวัฒนธรรมการพูด การชอบพูดมาก เว่อร์  เกินความจริงเป็นที่สุด หรือให้สั้นๆ กระทัดรัดได้ใจความแบบไทย ใช้ว่า "ตอ.แ.ห.ล" คงไม่ผิดนัก คนญี่ปุ่นจะสามารถรับรู้รสอร่อยได้ แม้กระทั่งยังไม่เคี้ยว ! แค่เอาตะเกียบเข้าปาก ก็อร่อยแล้ว
โออิชี้  โออิชี้ หรือแม้กระทั่ง อุมั่ย ซึ่งเป็นญาติกับ โออิชี้ เราก็จะได้ยินอยู่บ่อยๆ ถ้ามีโอกาสได้สัมผัสลึกล้ำลงไปมากกว่านั้น ทีวีทุกช่องที่มีรายการเกี่ยวกับอาหาร พาไปชิม แหลก จะมีคำนี้ชูโรงเสมอ โออิชี้ โออิชี้  ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว มันไม่ได้อร่อยเว่อร์ขนาดนั้น ! ผมเคยดูทีวีรายการนึง ในรายการนั้นแนะนำร้านนึงในเขตที่ผมอยู่ด้วยความอยากรู้ อยากเห็น หรือจะเรียกสอดรู้ สอดเห็นก็ได้ ก็ไปชิม มันอร่อยจริงไหม โออิชี้ จริงหรือเปล่า?
สั่งเมนูที่ไปออกทีวีวันนั้นมากินทันที ได้ผลสรุปเป็นเอกฉันท์ว่า  "มรึงตอ.แห.ล" นี่หว่า
จะว่าไงดีครับ นอกจากจะไม่ได้อร่อยมากขนาดนั้นแล้ว ยัง "เค็มสาาดดดดดดดดด" กันเลยทีเดียว แบบนี้เข้าทำนองคุณหลอกดาวได้ไหมครับ ฮา ฮา  แบบนี้ใช้ "มาสซุ่ย" (ไม่อร่อย) แทนจะไหวมั้ย  นั่นแหละครับ ถ้าอยากไม่อยากเป็นทุกข์ และสุขกับชีวิตเล็กๆ บนเกาะนี้ต้องเรียนรู้ที่จะ โออิชี้ กับอะไรง่ายๆ แล้วถ้าเลเวลความตอแหล ของคุณมากขึ้น ชีวิตคุณก็จะสุขเป็นล้นพ้นครับ ฮา ฮา

[Jeera]

ข้อห้า...
"ไฮ่"  ชีวิตนี้คุณควรไฮ่ มากกว่ารับ จะอะไรก็ตาม เวลาสนทนากับคนญี่ปุ่น คุณควรจะสวนกระแส แทรกตอบเป็นระยะไป ไฮ่  เอ่  ไฮ่  อะโน...  โซเดสก๊ะ  บลาๆ ถึงแม้จะผิดกับขนบธรรมเนียมประเพณีไทยอันดีงามก็เถอะ เมื่อรักจะมาอยู่บนเกาะ(ร้าง)แห่งนี้แล้ว ถ้าเป็นหญิงไทยใจงาม เรียนรู้ขนบจบจากในวัง คุณควรเปลี่ยนตัวเสียใหม่ครับ การพูดแทรก ถือเป็นเรื่องปกติสำหรับชาวยุ่นปี่ เพื่อสื่อให้คู่สนทนารู้ว่า คุณยังฟังอยู่ และยังคงสนใจในสิ่งที่เค้าพูด หาได้ปล่อยปละละเลยละทิ้ง ให้พล่ามอยู่ฝ่ายเดียว อารมณ์มรึงพล่าม กรูก็ต้องพล่ามด้วยเป็นระยะไป
ฉะนั้น คุณควร "ไฮ่" มากกว่าเงียบเฉย ละทิ้งความรู้สึกของคู่สนทนาไป ยิ่งคุณแทรกสอดไฮ่ เข้าไปมากเท่าไหร่ คู่สนทนาชาวยุ่นของคุณก็มีความสุขมากขึ้นเท่านั้น  เท่ากับว่า คุณกำลังให้ความสำคัญกับเรื่องที่สนทนากันอยู่มากขึ้นเท่านั้น เรียนรู้ที่จะไฮ่ แล้วชีวิตก็จะสุขขึ้น และยิ่งๆ ขึ้นไปครับ
จบแล้วง่ะ  ไว้ว่างๆ จะมาเขียนฮาวทูให้อ่านกันต่อไป   โอะทสึคะเรซามะเดส

[Jeera]

ข้อหก ...
รู้หรือไม่ เวลาขึ้นบันไดเลื่อนคุณควรชิดขอบ อย่ากร่างเป็นจิ๊กโก๋ปากซอยนี่ทางกรู อาจจะโดนกระทืบได้ครับ  ที่เมืองยุ่น ขึ้นบันไดเลื่อนต้องชิดซ้าย หรือขวาด้วยนะอันนี้ตามภูมิภาค จำไม่ได้แน่ชัดว่า คันโตชิดขวา คันไซชิดซ้าย หรือคันไซชิดขวา คันโตชิดซ้าย (เขตคันโต แถวๆ โตเกียว กับแถบคันไซ แถบโอซาก้า) อย่ากระนั้นเลย ไม่ต้องไปจำหรอก ตามกระแสฝูงพี่ยุ่นไปเป็นพอครับ เวลาขึ้นบันไดเลื่อนจะชิด และเหลือทางไว้ให้คนอื่นไปก่อนทางที่เหลือเค้าเรียกว่าทางกรูด่วน คือ กรูด่วน กรูขอไปก่อน สำหรับใครต้องการใช้ชีวิตอย่างเชื่องช้า ลากตีนเดิน กรุณาชิดด้วยครับ
อารมณ์คล้ายๆ กับ "ชิดในเพ่ ชิดใน"   ถ้าไม่ไว อย่าล้ำเส้นครับ ฮา ฮา ไม่หลีกจะโดนกดดัน หรือโดนตะโกนด่า จามะ จามะ (เกะกะ) นะจะบอกให้ ... พี่ยุ่นเค้าอารมณ์รุนแรงงง ขอโบกกกกกก

[Jeera]

ข้อเจ็ด...
"เป็นเมียพี่ ต้องอดทน" หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเป็นเมียพี่ต้องอดทน ท่านแม่บ้านหลายท่านอาจจะกำลังประสบปัญหา ผัวบ้างาน กลับบ้านดึกดื่น ไม่ทำการบ้าน และ สารพัดปัญหา บลาๆ ไป นั่นแหละ พี่ๆ ซารารีมัง (มนุษย์เงินเดือน) แถวๆ นี้ เค้าออกบ้านตั้งแต่ตีสี่ตีห้า กลับบ้านห้าทุ่มเที่ยงคืน หนักกว่านั้น ทำงานล่วงเวลาจนถึงเช้า โดยไม่ได้เงินเพิ่มสักเยน มันเป็นความสำนึกรัก รับผิดชอบต่องาน (ที่มากเกินไป)  รักจะเป็นแม่บ้านพี่ยุ่น ต้องทำใจ ผัวจะบ้างานหนัก เห็นงานดีกว่าเมีย  บางคนหอบงานมาทำที่บ้านด้วย โห..ทุ่มเทสุดๆ อยู่กันสองสามปีแรกอาจสุขสม อยู่นานเข้าอาจคิดหนัก กรูมาแต่งกับมันทำไม อย่ากระนั้นเลย วันนี้ทีวีไดเรคขอเสนอ เวลาว่าง ยามผัวไม่อยู่ เราควรจะเอาเวลาไปเผาผลาญโดยการฝึกทำกับข้าว เข้าคอร์สถ่ายรูป ...หรือลองไปซื้อเกมส์พี่วีมาเล่น เล่นโยคะเพื่อสุขภาพ คุยกับเพื่อนบ้านหน้าปากซอย  ตั้งสมาคมแม่บ้าน รู้หรือไม่ เดี๋ยวนี้พี่วีต่ออินเตอร์เนตได้แล้วด้วยสะดวกหนัก เราควรจะหาโปรแกรมไปเที่ยว พักผ่อนสมอง ซื้อทัวร์ไปเที่ยวรอบโลก โดยให้ผัวก้มหน้าทำงานของมันไป
ในเมื่อมรึงไม่สนกรู กรูก็ไม่สนมรึง ฮา ฮา แต่ในความเป็นจริงมันทำไม่ได้จึงต้องทำให้แม่บ้านหลายท่านต้องจำทนรับกรรมที่ไม่ได้ก่อต่อไป

[Jeera]

ข้อแปด...
อย่าบ้าเห่อ... ร้านที่คนต่อแถวยาว เป็นแปดกิโล อาจจะไม่อร่อยแค่มีหน้าม้ามาต่อแถวสามสี่คน พี่ยุ่นก็บ้าต่อกันเป็นวรรคเป็นเวรแล้วครับ
จากผลสำรวจขอมหาวิทยาลังคิงเมเทส พบว่า ...(อยู่ส่วนไหนของโลกฟระ) เมื่อมีคนเข้าไปต่อแถวรออะไรสักอย่าง อย่างตื่นตาตื่นใจ
พี่ยุ่นจะให้ความสนใจ  และเข้าไปไถ่ถามและต่อแถวในที่สุด สมมติว่าร้านนั้นคือร้านไอติม และพี่ยุ่นที่เดินผ่านมานั่น ก็เพิ่งจะแดรกไอติมมาสดๆ
แต่เมื่อเห็นคนยืนต่ออย่างรอคอย   พี่ยุ่นจะให้ความสนใจ ไถ่ถาม และบ้าเห่อต่อแถวไป จนได้กินไอติมร้านนั้น  ถึงจะไม่อร่อย แต่พี่ยุ่นจะกัดฟันพูดอย่างหน้าชื่นตาบานว่า "โออิชี้ เน้"   พร้อมกับน้ำตาที่ไหลพรากๆ ฮา ฮา คุณหลอกดาว (มุขเก่าโค.ตรร ใครเกิดไม่ทันยุคนี้อาจไม่เก็ทนะครับ) ฮา ฮา

[Jeera]

ข้อเก้า...
ชีวิตเราควรเต็มไปด้วยความสุดยอด อันนี้อารมณ์คล้ายกับโออิชี้ครับ ทุกอย่างในชีวิตพี่ยุ่น สุโก่ยยย (สุดยอด) เสมอ สงสัยต่อมรับรสรู้สึกพี่แกจะไวจริงๆ แม้กระทั่งเห็นต้นกล้วย พี่แกยังสุโก่ยยต่อเนื่องกันอยู่สามสี่วันติด หรือเวลาที่เราไปสวนสัตว์ ตะวัดตีนปั่นจักรยานน้ำขณะนั้นมีปลาตัวลีบๆ เล็กๆ กระโดดขึ้นมาจากน้ำ พี่ยุ่นอาจจะอ้าปากค้างง และพร้อมกับบอกว่า "สุโก่ยยยยยยยยยยยยย" กันไป   แล้วคนไทยอย่างเราสองสามคนแถวนั้น
อาจหันหน้าเข้าหากันเหมือนเบียร์ช้างแล้วถามพร้อมกันว่า "มันสุโก่ยยตรงไหน?" เพื่อนคนนึงนึกขึ้นได้ ให้ความกระจ่างกับเพื่อนในวง
"มันสุโก่ยยตรงที่ พี่แกมีความสุดยอดกับอะไรได้ง่ายๆ ไง๊" ตึ่ง เราควรจะรีบถึงจุดสุดยอด แล้วจะมีความสุขสินะ เอ๊ะ ไม่เกี่ยวเฟร้ยยยยย