ส่วนตัวแล้ว ไม่ชอบโรงเรียนอินเตอร์ครับ โรงเรียนที่ว่านี่ผมก็รู้จักเจ้าของ แล้วเคยชวนผมด้วย
ผมมองว่าถ้าเด็กโตขึ้นแล้ว ช่วยเหลือตัวเองได้ อยากไปอยู่เมืองนอกก็ไป
ตอนเด็กๆอยากให้เรียนรู้ภาษาไทย สังคม ศาสนา ให้ดีก่อน
โตแล้วค่อยไปเรียนรู้ภาษอื่น แล้วได้ใช้จริงที่นั่นเลย เพราะจำเป็นต้องใช้ในชีวิตประจำวันด้วย
(ถ้าไปอยู่กับแฟมิลี่ด้วยยิ่งดี เพราะถ้าอยู่กับเพื่อนคนไทยคงพูดแต่ภาษาไทย)
น่าจะได้อะไรมากว่าโรงเรียนอินเตอร์นะ ค่าเทอมรวมค่าที่อยู่ อาหาร โดยรวมก็ไม่น่าจะต่างกันเท่าไหร่
ยิ่งถ้าไปแถวมาเลย์ หรือ ออสเตรเลียก็ไม่แพง
ค่าเทอมที่เมืองไทยก็แพงขึ้นเรื่อยๆครับ บวกกับค่าเรียนพิเศษแล้วก็หนัก เพราะมากกว่าค่าเทอมอีก
ผมก็ไม่เห็นด้วยกับการเรียนพิเศษครับ สมัยผมเด็กที่เรียนพิเศษคือเด็กที่เรียนไม่ทันเพื่อน หรือต้องการติวเพื่อสอบเข้าโรงเรียนอื่น
แต่เดี๋ยวนี้เป็นเชิงพาณิชย์กันหมดแล้ว รายได้ครูส่วนใหญ่มาจากเด็กที่เรียนพิเศษ แล้วครูคนเดียวกันก็เป็นคนออกข้อสอบที่โรงเรียน
นักเรียนก็ต้องเรียนสิครับ เกรดจะได้สวย ไม่แค่นั้นเพราะต้องเรียนล่วงหน้าข้ามชั้นเรียนกันแล้ว สอบเข้า ม.1 ก็ต้องมีความรู้ของ ม.1-ม.2
ไม่ใช่แต่ ป.6 ทำให้ติวเตอร์ที่นี่บูมกันมาก ชีวิตเด็กในวันหยุดก็ที่ติวเตอร์ครับ ที่ผมไม่ค่อยเห็นด้วยกับกระแสนี้เท่าไหร่
ระบบการศึกษาบ้านเราดูเหมือนจะดีที่นักเรียนได้เหรียญโอลิมปิกกันมามากมาย แต่ถ้าเทียบเปอร์เซ็นต์ของเด็กทั้งหมดแล้วยังห่างไกลกับต่างประเทศมากครับ
จริงๆไม่ต้องดีเลิศหรอกครับ แต่อยากให้พัฒนาให้ถูกทางให้มาตรฐานเด็กทั้งหมดใกล้เคียงกัน โดยรัฐต้องลงทุนในระบบการศึกษาให้มากกว่านี้
เพราะเด็กคือทรัพยากรที่ต้องพัฒนาเพื่อประเทศได้แข็งแกร่งกว่านี้ ไม่งั้นเพื่อนบ้านเราแซงหน้าไปแน่ครับ
ปล.เขียนแล้วเลยเถิดไปเยอะเลย
