ต่อไป »

[jainu]

ด้วยหวัง..พลังใจ


ฟากฟ้า อำไพ ในห้วงหาว
ไร้ดาว วาววับ ใยอับแสง
ฟ้ามืด มัวหม่น คนสิ้นแรง
เปลี่ยนแปลง พร่างพราย เมื่อฉายแวว

ปรากฎ ให้เห็น ณ.เส้นฟ้า
ขีดกล้า ประกาย ดุจทรายแก้ว
ทางทึบ ทอดเห็น ดั่งเช่นแนว
เหนือแถว เทือกทอ พอเห็นทาง

พริบตา ดาวฝัน ก็พลันดับ
ลาลับ ไร้ดวง ทุกช่วงหาง
ฟ้ามืด หม่นดำ ต้องอำพราง
เวิ้งว้าง เทาทาบ มาอาบทา

แท้จริง สิ่งหนึ่ง ได้พึงคิด
ชีวิต สร้างสรรค์ ใฝ่ฝันหา
ฟ้ามืด หักเห ช่วงเวลา
สว่างจ้า ด้วยแสง แห่งแรงใจ

ชีวิต เกิดก่อ ต้องต่อสู้
รับรู้ ไม่พรั่น หรือหวั่นไหว
ความหวัง พร่างพราว นั้นยาวไกล
หลักชัย ที่เห็น จะเป็นจริง......ฯ

[jainu]

 วันนั้นอ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่


วันนั้นอ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่ (ใยไหม)

คุณกำลังกลัวความรักอยู่หรือเปล่า
"ความรัก คือ การทิ้งความกลัวไป"
คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงาม
แต่อาจจะยากแก่การลงมือทำ

จริง ๆ ในสายตาของบางคน
ที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลย
หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้าย
จากความรักมาแล้ว.....

ที่เป็นอย่างนี้อาจเพราะพวกเขารู้สึกว่า
การนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรัก
ก็เหมือนกับการเสี่ยง... เสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ...
ถูกทำให้ผิดหวัง...ถูกทอดทิ้ง..และทำให้เจ็บปวด
จึงเป็นที่มาของความรู้สึก..กลัวความรัก.....

แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
แต่มันก็มีค่า... ต่อการมีชีวิตอยู่
เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย

อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่า
ไม่ผิดหรอกที่คุณจะกลัวมัน
เพราะอย่างน้อยคุณก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก
ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า
มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียว...



ไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง
เพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น
แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก
เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา
จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ
แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น

หนทางของความรัก มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจน
ให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ
แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น ก็มีค่ามากพอ
ที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา

แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน ก็เปลี่ยนมาเป็นเตรียมตัวเองให้พร้อม
และเวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่า
เหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทาง
ก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น
เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดี
เผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก
หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ
พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้

แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้าย
ต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร
รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง
แต่เชื่อไหมว่า...การเดินทางครั้งต่อไปของเรา
มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ... ว่าไหม...?

..."วันนั้น อ่อนแอ แต่วันนี้ไม่ใช่"...

[jainu]

เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเบื่อบ้างเป็นบางที
อย่าท้อเลยคนดีขอให้ทน
- - - -
อนาคตสดใส ในภายหน้า
กำลังมาตามเวลา อย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน
- - - -
อนาคตเป็นอย่างไร ใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
- - - -
หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้?ทีไกลเธอ

[jainu]

การเริ่มต้นของแต่ละคนแตกต่างกัน
ขึ้นอยู่กับว่ามีพื้นฐานอย่างไร
หากเกิดมาเพียบพร้อมแล้ว
ย่อมเริ่มต้นได้ดีกว่า
คนที่ต้องแสวงหาตั้งแต่แรกเริ่ม

จริงอยู่ที่ว่า
การเริ่มต้นของแต่ละคนนั้นแตกต่างกัน
แต่เราสามารถก้าวขึ้นไปทันคนที่เดินอยู่ก่อนหน้า
ด้วยความอุตสาหะ มุ่งมั่น อดทน และพยายาม

อย่าเสียใจ...
ถ้าได้ตัดสินใจผิดพลาด
เพราะไม่มีใคร
ที่ในชีวิตทำแต่สิ่งที่ถูกต้องทั้งสิ้น



การตัดสินใจ
หมายถึง ความเป็นตัวของตัวเอง
กล้าล้ม...เพื่อลุกเดินต่อไปข้างหน้า

พลาด...เพราะกล้าตัดสินใจ
ดีกว่าพลาด...เพราะไม่กล้าตัดสินใจ

เป็นกำลังใจ...ให้กันและกัน
จุดหมายที่ฝัน...จะไม่ห่างไกล

ก่อนชนะคนอื่น
ต้องเอาชนะตนเองให้ได้ก่อน

ก่อนที่จะว่าคนอื่น
ต้องมองดูตนเองให้ถ่องแท้เสียก่อน

ก่อนที่จะรู้จักคนอื่น
ควรรู้จักตัวตนจริงแท้ของตนเองเสียก่อน



ความรัก
มิได้เป็นเพียงแค่ดอกไม้สีสวย
รอยยิ้มอ่อนโยนและสายลมอันอ่อนหวานเท่านั้น

หากความรัก
ยังเป็นสีเขียวสดของร่มไม้
กลางแดดร้อนในหน้าแล้ง
เป็นดวงไฟในราตรีกาลมืดสนิท
เป็นมืออบอุ่นที่ช่วยประคองในยามเดินทางไกล

เมื่อมีความรักเป็นกำลังใจ
ความยากลำบากทุกสิ่ง
ก็ไร้ความหมาย

เราไม่สามารถแก้ไขอดีต
ไม่อาจล่วงรู้การกระทำในอนาคต
สิ่งเดียวที่เราเปลี่ยนแปลงได้
คือการกระทำในวันนี้
ซึ่งจะมีผลต่อตัวเราในวันข้างหน้า
ทำวันนี้ให้เป็นวันของเรา
คิดใคร่ครวญให้รอบคอบก่อนกระทำ



ทุกคนต้องการความอยู่รอด
แต่ต้องเป็นความอยู่รอดเพื่อการก้าวไปข้างหน้า

ทุกคนต้องเคยลำบาก
แต่ต้องใช้ความลำบากสอนให้ตนเองก้าวไปข้างหน้า

ทุกคนเกิดมาต้องต่อสู้
แต่ต้องต่อสู้เพื่อความสมหวังที่รออยู่ในวันข้างหน้า

เราเป็นกำลังใจให้กันและกัน
ฉันจะเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ
พร้อมกับการเติบโตของเธอ

เมื่อพบกับความสำเร็จ
เราจะได้ยืนอยู่ด้วยกัน

คนที่สิ้นหวัง
คือคนที่ตายไปแล้ว
โลกนี้เต็มไปด้วยหุบเหวแห่งความล้มเหลว
ย่อมมีบางวัน ที่เราเผลอพลั้งร่วงหล่นลงไป



เก็บเวลาที่ครุ่นคิดสงสารตัวเองเอาไว้
แล้วค่อยๆ หาเศษไม้ต่อเป็นบันไดก้าวขึ้นจากหลุม
พบกับแสงสว่างเบื้องบน

ความยากจน
เป็นบทเรียนอันมีค่า
ทำให้เรากระตือรือร้นที่จะแสวงหา
ยอมรับแต่ไม่ยอมแพ้
ค่อยๆ ทำสิ่งที่ดีให้กับตนเองทีละนิด

ถ้าไม่รู้จักความยากจน
ก็จะไม่รู้คุณค่าของความร่ำรวย

เพราะสิ่งที่คนเราแสวงหานั้นคือความสุข
และความสุข...ก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความร่ำรวยเพียงอย่ างเดียว



ที่มา : ธราธร (นามแฝง) กำลังใจเพื่อกันและกัน